Bu dersin amacı, bireysel ve toplumsal hafızanın kesişim noktalarında yer alan kolektif hafıza kavramını kuramsal ve uygulamalı boyutlarıyla incelemektir. Öğrencilerin, hafıza çalışmaları literatürünü tanıyarak kolektif hafızanın oluşum süreçlerini, aktörlerini (medya, devlet, eğitim, sanat, vs.) ve bu hafızanın toplumsal kimlikler, tarih yazımı ve kültürel miras üzerindeki etkilerini analiz edebilme yetkinliği kazanmaları hedeflenmektedir. Ders ayrıca, kolektif hafızanın sinema, edebiyat, anıtlar, müzeler ve dijital medya gibi taşıyıcılar aracılığıyla nasıl inşa edildiğini ve yeniden üretildiğini anlamaya yönelik eleştirel bir bakış açısı geliştirmeyi amaçlamaktadır.

Bu ders, bireysel ve toplumsal hafıza arasındaki ilişkiyi kuramsal ve tarihsel bağlamda ele alarak kolektif hafıza kavramının temel yaklaşımlarını, araçlarını ve taşıyıcılarını kapsamlı bir şekilde inceler. Maurice Halbwachs’ın öncülüğünde şekillenen kolektif hafıza teorisi, Jan Assmann’ın kültürel ve iletişimsel hafıza ayrımı ve Pierre Nora’nın bellek mekânları (lieux de mémoire) gibi kavramlar üzerinden temel teorik zemin oluşturulur.

Ders kapsamında hafızanın toplumsal olarak nasıl inşa edildiği, kimliklerle nasıl ilişkilendiği ve medya, edebiyat, sinema, müzeler, anıtlar ve dijital ortamlar gibi çeşitli mecralar aracılığıyla nasıl temsil edildiği analiz edilir. Ayrıca, hafıza ile siyaset arasındaki ilişki; anma pratikleri, unutuş stratejileri, travmaların aktarımı, geçmişle yüzleşme ve uzlaşma gibi konular tartışılır.

Türkiye’den ve dünyadan örnek olay analizleriyle desteklenen bu ders, öğrencilerin hafıza çalışmalarına eleştirel ve disiplinlerarası bir bakış açısı kazanmalarını amaçlar. Öğrenciler, ders boyunca kendi bellek projelerini geliştirerek hafıza temsillerini analiz etme, çözümleme ve yorumlama becerileri edinir.